Enver Karahan

Enver Karahan’ın ilk şiir kitabı  “Zamana Yenik Düşler”, Armoni Yayınevi tarafından yayımlandı. 166 sayfadan oluşan kitapta serbest ölçüyle yazılmış 124 şiir bulunuyor. Şiirlerinde daha çok “zaman” kavramını işleyen Enver Karahan,..

”İlk taşı en günahsızınız atsın.” Bu söz dökülüyordu dilinden İsa’nın. Kalabalık dağılıyordu omuzlarındaki ağır yüklerle. Şimdiki kalabalıkların pişkinliği ve güce tapmaları. beynimi kemiren kurtçuklar gibiydi. Buna engel olamıyorum. Almadığım ilaçlarım..

Firdevs, daha küçük yaşlardayken sormuştu o soruyu kendine: ”Ben kimim?” İbni Haldun’un ‘coğrafya kaderdir’ sözünü, bu sözün yanına iliştirmek yerinde olurdu. Firdevs, yaşadığı coğrafyada ve o coğrafyanın, tutucu, baskıcı ve..

Da Vinci’nin ‘son akşam yemeğini’ resmettiği tablosundaki Yahuda’nın yüzünü uzunca bir süre araması gibiydi benim yaşantım. Da Vinci neyi aradığını biliyordu; Ama ben neyi aradığımı bilmeden, kendimi bir sürüklenişin akıntısında..

Ölü domuz sürülerinin arasında gururla dikilen bir av köpeğinin yüzünde beliren ifadeyi taşıyanlar var etrafımda. Ve evimde, duvarların arasında üzeri harçla örülü tuğla deliklerininde yaşayan giganteuslarım bazı geceler bölüyorlar uykumu...

‘Bursa, Adana, Yozgat. Yolcu kalmasın!..’ Sabahın ilk ışıkları otogarın üzerini örtüyordu. Bir canlılık vardı kara ziftin üzerinde. Otobüsler peronlarına yanaşıp yolcu indirip bindirdikten sonra uğurlayanların el sallamalarının eşliğinde gidiyorlardı varacakları..

İnceden bir yağmur yağmaktaydı şehre. Yağmuru seven ben, durur muyum hiç! Atmıştım kendimi dışarıya. O muazzam kokuyu bir yandan ciğerlerime dolduruyor, bir yandan da yağmurun tenimde süzülüşünün hazzını yaşıyordum. Bir..

Herşey çok sıradandı. Dışarıda yakıcı bir sıcak, hafiften esen rüzgarla birlikte, canlı cansız tüm varlıkların üzerinde etkisini gösteriyordu. Gözlerimin kısılmasına neden olan güneşten kurtulmak için ters istikamete doğru yürümeye karar..

Otobüs durağında yanlızlığa gömülü bir halde öylece oturmuş bekliyordum. Nerden geldiğimi unutmuş, Nereye gideceğime dair en ufak bir fikrim de yoktu. Sadece bekliyor, bir yandan da sokaktaki telaşlı insanları izliyordum...

YAZAR VE KİTABA GENEL BAKIŞ Cemil Yüksek, ”Başı göğe ermiş ağaçların kendiliğinden yeşerdiği, dağların, tepelerin, vadilerin, sert yüksekliklerle horona durduğu yerdeydi” diye tarif eder doğduğu köyü. Yoksulluk ve olumsuzluklarla geçen..