Ediz Servan Erdinç

… Mâvi gözlüm, şeb-i yeldâ geldi, sen hiç gelmedin Hicr uzun sürmekte bundan her dü dîdem yaşlıdır … Ediz Servan Erdinç  ..

Güvela gözlerinle çıkıp geldin Yüzünü güldürdün yalnızlığımın, şükür. Çiçekler doldu bahçelerine kalbimin Sıcaklığı dudakların, elzem. Gülüşünün değdiği her yer bahar şimdi Kötülükler taşındı farklı kentlere Sokağınızda kokunu içtim ben Ne..

Ben ki yalnız sende sonsuz âşkı buldum mâvişim Bin şükür, güller açan bir bahçe oldum mâvişim Gördüğüm her şeyde senden başka renk yok, sevda yok Sanki cennetten güzel sevginle doldum..