Tabu(t)lu

Her şeyin sınırında
Kendini noktalamış
Ucunda yarım kalmış
Sökülerek ufalanmış
Derisi yolunmuş hâlde
Pes etmiyor yine de
Tabuta vurdukça güçleniyor
İçin krematoryumun da dahi yanmıyor

Her şeyden uzak
Kendi kendini sıkıca bağlamış
Sanki her yerde tuzak
Herkes ona yasak
Evinden dışarı çıkmasa da yaşar

Bastırmış tutkularını kilitlere
Kilitlerden bir ev yapmış cılız ruhuna
Ve onun adresini unutmuş
Gönüllü olarak

Bastırılmış, kokuşmuş
Asılmış Adam kartını çekmiş
Renksiz, sanki yokmuş
Yalnızlığın ayazında sürüklenmiş
ve en kötüsü de buna alışmış

Her şeyi o bilir
Kendinden emin
Kayıyor altından dünya denilen zemin
Farkında değil hortlak
Kendi kendini zehirleyen tutsak

Bir günü daha geçti böyle boş
Ne bir cesareti ne bir coşkusu var
Onun için her an birbirinin aynı
Her günü başlamadan bitmiş
Ateşi bulmamış henüz ufku
Diri değil artık içindeki tutkular
Bundan sonra da
Kazanacak olan tabular

Uğur Ünen