Sohbetin Süsü Söz / Yusuf Alper Evcil

İki insanın anlaşması için bir lisanda buluşması elbette şarttır. Fakat bu lisan ille de harflerden oluşup, ses tellerinin marifeti ile ağızdan dökülecek bir biçimde mi olmalıdır?

“Kalpten kalbe bir yol vardır görülmez” derken Neşet Ertaş yada “Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel kelimelerinse kifayetsiz olduğunu” diye şiir yazarken Orhan Veli iletişimde cümlelerin, sözlerin dışında da yollar oluğunu anlatmıştır bize.

Aynı şekilde sözcüklere ihtiyaç duymadan kaç şekilde anlaşabiliriz?

İki çift göz karşılaşır mesela, kendi aralarında bir sohbete tutuşur. Ne sözcükler uçuşur havada, ne de bir ses duyulur. Sadece iki çift göz başka hiç kimsenin anlayamayacağı bir dil ile konuşur. Binlerce harf yan yana
gelse bir bakışın anlattığını anlatamaz belkide.

Lisan belki yeter iletişime geçmeye de , hem hal olup sohbet ehli olmaya yetmez işte. Kimi zaman saatlerce kurulan cümlelerde bulamadığın hazzı bir bakışta yakalarsın. Sonra bakmaya da gerek duymaz cümlelerin ilk hecesinde anlarsın daha söylenecek sözleri, sorulacak soruları.

Kimi zaman için akar, gözlerin gözleriyle hem hal olurda yanına yaklaşamazsın. Kimi zaman gözlerinle sarılır tüm sarılmaların ötesinde bir sıcaklık hissedersin ruhunda.

Söze mahkum sanırdım sohbetin keyfini. Gördüm ki söz değilmiş sohbete keyif veren. Söz olmadan sohbet olmaz zannederdim. Meğer esas keyifli sohbetler söze hiç muhtaç etmezmiş insanı.

Söz süsüdür sohbetlerin. Lezzeti sözle söyleyemediğin kısımlarda alırsın. Süslüye herkes bakar da, sen suda ki yansımaya kanarsın…

Velhasıl dostum sarılmak için iki kola bir bedene değil, bir yüreğe, bir çift göze muhtaçsın. Sohbet için sözden de gözden de ötesinde seni anlayan bir kalbe rastlamalısın.

Sevgiyle kalın.

Yusuf Alper Evcil

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız