ÖYKÜ
Otobüsü durduruyorum biniyorum.
Kartı basarken gözüm kaptana ilişiyor, şaşırıyorum, yanlış gördüm derken otobüsün içi de öküzler, inekler, danalarla dolu!
Kaptan dahil öküzler cehennemindeyiz…..
Aklımı zorluyorum. Bu neyin nesi, düşünüyorum içinden çıkamıyorum.
Hepimiz mezbahaneye götürülme doluluğunda ve kıvamında.
Kaptan; “İlerleyelim, arka tarafta çok yer var” diyor.
Bakıyorum arkaya üç tane dana arabası var.
İçinde danalar….
Kaptan yine bağırıyor; (öküzce) “Dana arabaları nı katlayın. Danaları kucaklarınıza alın” diyor ineklere…
İnekler kılını kıpırdatmıyor!
Neyse araç hareket ediyor, otobüsü sollayan motosikletli ilerde araç kullanırken s çizen başka bir öküz.
Kan ter içinde durakta iniyorum, karşıdan karşıya geçemiyorum bir türlü, sürücü öküzler yayaları pek dikkate almıyorlar.
Kaldırımda yürümek ne mümkün?
Dana arabasıyla vitrinleri seyreden inekler, elindeki telefonuyla iletişim kurmaya çalışan öküzler….
Yoz danalar, ergen düveler karmaşa içinde hepsi…
Dana bağrışları, inek annesinin elini tutmuyor, kafasına göre takılmak isterken bana çarpıyor, alaca karanlık kuşağı gibi…
Bankadaki öküzlüğü ineklikleri saymadım daha.
Yürüyerek döndüm eve, korkumdan araca binemedim!
Telefon sesiyle uyandım, öküzler cehenneminden kurtuldum mu bilmiyorum…
Cemil Yüksek
Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.
Köyde yaşarken muhatap olduğumuz öküzler ne kadar sevimliydiler, görevleri kadar sorumluluklarını da bilir, haklarını ararlardı. Şehirde dönüşüm geçirenlerse birbirlerinin boynuzlamaktan haklarını aramaya zaman bulamıyorlar.