Dönüp dolana yıkıntının arasından bir gayya kuyusunun içinde yitip gidiyordu ip. İpi zorlukla kavradı. Börtü böceğin sesi duyuluyor dışardan. Kumrular, toz toprağın arasında gagalıyorlar yıkıntıyı. Orda kimse… Sesinin onu terk..
Dönüp dolana yıkıntının arasından bir gayya kuyusunun içinde yitip gidiyordu ip. İpi zorlukla kavradı. Börtü böceğin sesi duyuluyor dışardan. Kumrular, toz toprağın arasında gagalıyorlar yıkıntıyı. Orda kimse… Sesinin onu terk etmesinden ürktü o an, ip kıymık gibi battı nasırlı parmaklarına. Döne dolana karanlığın içinde ilerliyor ip. Kuşların da sesi yitip gitti. Issızlık, dışarda bir güruh bağırıyordu, koşturmacanın ortasında adımlar, tepinenler, uğultular vardı biraz önce. Karanlığın içinde bir bir aydınlık aradı gözü. Duvar duvar üstüne, betonun ağırlığından sarılmalı. İpin yol öyküsünü dinlemeli. Ses, ipten mi; ipi tutandan mı geliyor? Her yerim dökük, kırıklarımı saymaktan ürküyorum o an. Üşüme, titreme, yaşam belirtisi olmalı. Boğazıma her lokmada ölüm düğümleniyor giderek, yaşamı doğurmalıyım; en dişil doğurganlık zaten umut. Yaşam üçgenimin içinde gezinen börtü böcek sevecenlikle izliyor beni.
Yağmur yağıyor. Usul usul. Toprak çamura döndü, filizlenen hayat. Betonun içinden geçen ipi bırakmamalı. Odadaki tüm eşyalar, ahşap dolap, kitap dağı olmuş masam, ne varsa üstüme höykürerek sesle çöktü. Yarım yamalak uyuyordum o sırada. Ya da öyle olmalı. Belki de hiç uyumamıştım. İpi dönüp dolana uzuyor enkaz içinde. Üstümde kaç kat hayat var. Alt kattakilerin sesi duyulmuyor. Onlar da ipin bir ucundan tutuyor olabilir, halat çekme oyunu oynadığım çocukluğum geziniyor bir an. Keman sesine piyano eşlik ediyor o sırada. Severdim Chopin’i. Fantasie İmpromptu çalıyordu bir an, piyano resitali, dönüp dolana cenaze marşına dönüyor her nota…Flüt, Org, Piyano, Melodika, Mi mi mi mi sol fa fa mi mi Mi mi mi mi sol fa fa mi mi ince Mi re do si si sol… Dış kapıyı yine açık bıraktı mı giriş katındaki Zeliha. Yöneticiyle papaz olacak yine. Dış kapı bir an höykürdü sanki o sırada.
İp uzuyor, karanlığın içinde geçit var muhakkak. Sokağı iyice hafriyat alanına çevirdiler. Evin içinde buldozerin öfkeli sesi, piyano işitilmiyor bir an. Şimdi ıpıssız. Yalnızca toz bulutuna dönen notalar geziniyor karanlıkta. Parol acılarımı hafiftecek muhakkak. Baş ağırısı için Alvares. Sızıları ne yatıştırır. Flüt, Org, Piyano, Melodika, Mi mi mi mi sol fa fa mi mi Mi mi mi mi sol fa fa mi mi ince Mi re do si si sol…
İp döne dolana börtü böceğin arasından usulca karanlığın içinde ilerliyor. İpi tutmayı bırakmamalı. Alt kattaki Erhan’a da tembih etmeli. Tutsun bir ucundan ipin. Tünelin ucundaki ışık, beton yığının arasından sızan sarı, ölgün ışığı arıyor gözüm. Toz toprak, kum içinde notalar uysallaştıyor beni. Keman, piyanı, yan flüt. Chopin’i severdim oldum olası…
Işık…Flüt, Org, Piyano, Melodika, Mi mi mi mi sol fa fa mi mi Mi mi mi mi sol fa fa mi mi ince Mi re do si si sol…
Erinç Büyükaşık
[button url=”https://www.besincisanat.com/category/erinc-buyukasik/” target=”true” text=”Yazarın diğer yazıları için tıklayınız… ” class=”mavi” size=”small”]
