Önder Çolakoğlu’nun ‘’Çapak’’ Ve ‘’Taş Uğultusu’’ adlı şiir kitaplarının ardından ‘’Herkes Kendi Cenazesinde’’ adlı üçüncü şiir kitabı okuyucusuyla buluştu. Pikaresk Yayınevi’nden çıkan, 30 şiirin yer aldığı kitap 74 sayfadan oluşmaktadır…
…
Duyguları şiire aynen aktarabilir miyiz? Aktarılanlar tam olarak hissedileni verir mi bizlere? Kelimeler, duyguların ve heyecanın tam karşılıkları olabilir mi? Şiir gibi zor bir sanatı icra ederken tek bir hissiyatı sağlamakta mümkündür; farklı farklı hissiyatları okuyucuda uyandırmakta. Avuçlarımızda kelimeler biz telaffuz ettikçe hareketlenir ve zihnimizde farklı farklı hayallere evrilir. Önder Çolakoğlu bu hareketlendirmeyi yeterince gerçekleştirmiş ‘’Herkes Kendi Cenazesinde’’ adlı eserinde. Önder Çolakoğlu’nun ruhu zenginleştiren bir hayat tecrübesinin arkasında doğan bu şiirlerinde, başlangıç noktasından sonsuz derinliğe uzanan bir yol çizer adeta. Şair, imgesel anlatımıyla, gözlem ve etkileşimi dış dünyadan koparıp zihnimizde yeni ve farklı bir yansımasını sunar. Sözcüklerin yetersizliği ve duygu yoğunluğunun etrafında şekillenen bu anlatım ile şair, özgün bir eser yaratımı gerçekleştirmiş olmaktadır.
Önder Çolakoğlu’nun ilk şiirinden itibaren yer etmiş büyülü havayı görmek mümkündür. Ahenk, çağrışım ve sesleri kimi zaman bir arada, kimi zaman ayrı ayrı görmekteyiz. Kuralsızlığın içinde bir kural, özgürlüğün içinde bir isyan ve anlatılanın parçalanmış akışı içinde buluruz kendimizi. Her parça başka bir hikayeye ilham olur. Şiirlerinde belli bir hedefe vardırma gayesi taşımıyor, sıradanlaştırmanın ötesini yaratıyor. Anlık coşkular, ve duygusal kırılmalarla zihnimizde farklı bir dünyanın kapılarını açarken, keskin dili ve yoğun duygularını kendine has üslubuyla avuçlarımıza usulca bırakıyor.
‘’İn çık dönüyor çukurlar beynimde
Yalnızlık özgürlüğe bırakılan ses bombası’’
Sorular, sorgulamalar ve arayışlar etrafında dolanıyor şair. Her şiirinde vurucu bir cümle… öylece kalıyoruz, katatonik bir hal… Devamını getirecekmişiz gibi zihnimizin o karanlık dehlizlerinde bir ışık yanıyor sanki. Ama bir sonraki şiir çağırıyor bizleri. Aynı çoşku, bir diğerinden bir diğerine geçiyor. Devir teslim misali. Her çoşku farklı ufukları çağrıştırıyor. Farklı düşünceleri, farklı isyanları… ‘’Yalnız kalınca özgürleşiyor insan’’ diye başlayıp; ‘’Yalnızlık özgürlüğe bırakılan ses bombası diye bitiriyor.’’ Hatıralarının ve zamanın bıraktığı izi bizlere adeta haykırıyor.
‘’Ben bir mülkiyet hakkı istemedim, sigortalar acıları da hesaba katıyorlar mı
Vergiden düşeceğiz sonunda kaybettiklerimizi
Sendeki çukur kendine çekiyor beni’’
Karamsar yanın umuda evrilmesi, hayatı, anıları, çocukluğu dizelerde haykırıyor. Hayatı bir bahçeye benzetiyor şair. Her bir çiçeği bir çocuk, bir umut olarak betimliyor. Ve yeşermesinin elimizde olduğunu söylerken, yitip giden zamanı işaret ediyor adeta uyarırcasına. Körebe bir oyun olmaktan öte, bir arayışa, bir özleme, bir isyana atfolunuyor.
‘’Dolunaylı gece sırtımda
Çiçeklere su vermeyi unuttum
Çiçekler geniş bahçeler istiyor.
Yollara açtığım tünellerde rastladım çocuklara
Yerli bir umut var yine de güneşi doğurmak için
Çiçekler su istiyor
Çocuklar bahar’’
Bir yerginin söylemini yüklüyor kafileye; önceden yazılan senaryolara inat, tamamlanmak umuduyla ‘’Sen kafileyi bekle’’ diyor. Sitemin içinde nasihat, alışılmışın içinde bir umut ve her şeyin ötesinde, tamamlanmanın inancıyla bir özlemi dile getiriyor ‘’Kafile’’ şiirinde.
‘’Kokusunu aşka yakıştır bir kez olsun denizin
Belki yosun belki denizatı
Belki aşk çıkar belki hürriyet’’
Şair, ölümü bir yorgunluk olarak belirtiyor yer yer. Umutsuzluğu üstü kapalı ifade etse de, bunun mevsimsel bir dönüş olduğunu söylüyor sanki. Yakalamak umudu ve bırakmamak için ‘’Tersten ilikliyorum ölümü hayatın üstüne’’ derken; bir başka şiirinde şöyle sesleniyor:
‘’Gözlerini yoldan milim ayırma
Uçurtmalar uyanır birazdan’’
Çolakoğlu, hayata sitem dolu bir seslenişle noktalıyor eserini. Herkesin kendi cenazesinde olduğunu öylece, usulca ve samimi bir duyguyla bırakıyor sonsuzluğun başlangıcına. Şairin saklı özlemi satırlar arasında zaman zaman belirginleşirken, zaman zaman da bir küskünlüğün seyrinde, utangaç bir çocuk sessizliğine bürünüyor. Sanrılar, küskünlükler, keşkeler, yitirilmiş bir heyecanın şehrinde kalabalıklaşıyorlar. Ve aforizmavari bir söz bırakıyor ruhumuzun derinliklerine:
‘’Kalacaksan ruhunu ser ruhumun yanına
İnsan çürüdükçe hayata karışıyor toprağa değil’’
“Mariage d’amour” klasik eseri eşliğinde bu eseri okumanın hazzını yaşayan biri olarak, Şair Önder Çolakoğlu’na teşekkür eder, nice eserler yaratmasını dilerim.
İskenderun doğumlu Önder Çolakoğlu, İzmir’de özel bir hastanede uzman hekim olarak çalışmaktadır. Ekin ve Deniz adlı iki kızı olan şairin şiirleri ve yazıları Varlık, Yeni e, bireylikler, Sincan İstasyonu, Hürriyet Gösteri, Sözcükler, Eliz Edebiyat, Akatalpa, Caz Kedisi, Hayal gibi dergilerde yayınlandı.
Kitapları:
Çapak (2018), Taş Uğultusu (2019)
Taş Uğultusu ile 2020 Ruhi Türkyılmaz Sanatevi ödülünü aldı.
Enver Karahan
[button url=”https://www.besincisanat.com/category/enver-karahan/” target=”true” text=”Yazarın diğer yazıları için tıklayınız… ” class=”mavi” size=”none”]
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.
Önder ÇOLAKOĞLU ve Enver KARAHAN kutluyotum sizleri
Ne kadar anlamlı dizeler ne içten yürek sızısı ve duyarlılık Çok güncel Derinden etkiliyor insanı Okuru bol olsun Üzüntülerimizi de ortak paylaşalım gelecek baharlarda Sevgimle Selamlar