Ağaçtan Kulübenin Tinsel İpomoeası
Ağaçtan kulübenin
Gölgede kalan köşesinden
İzleyen korkular salınıyor
Rüzgâr çanı
Bastırıyor
Karanlıkta ezilen
Çalı çırpının çığlığını
Tinsel İpomoea
Kulübede açıyor
Upsalladan tohumu
Son dördün
Yansıyor duvarına
Kulübenin
İçinden uçan güve
Konmuyor
Vızıltılı ormanın
Dua holüne
Tozlu yolunda
Sürünmüş yılan
İzlerinin kenarında
Açılmış deliklerden
Uğuldayan
Yönsüz esintideki
Ötüşme sesleri
Dikenler ve böğürtlenler
Arasından geçiyor
Ağaçların kokusunda
Yutulan zaman
Geriye döndürülüyor
Kulübe inşâ ediliyor daha
Hapsoluyor ân tekrarlara
Pas soluyan saatin
İs siniyor tik taklarına
Siliniyor
Her çivi çakılışında
Kulübenin kalıntısı
Hâlen orada.
Çağımızın gereği mi? Kurnaz insan ereği mi? Birisi banka vurgunu Öteki yardım kuruluşu Kripto para vurgunu Çıkarı görenler mesafe almış Politikayı millet için değil Çıkar ve düzenbazlık için yapan da..
Tarihten uzatıyor başını Sarılmış bir rapsodiye Homeros Edalı edalı dolanıp durur Kaz dağlarında sarı kız Bedreddin, Yunus Emre, Pir Sultan, Bektaş-I Veli’yiz Ercişli Emrah, Han kızı Selvinaz Mem ü Zin..
İncecik zarif şeffaf renkler lazım şimdi bize Gücü bahardan yarını olan Kır tarlalarının ferahlığında uçacak Kanatları sefkatten Yüreği insan Sevgisi dağlarca büyük akışkan kırılmaz Şimdilerde bize Düşen cemreler misali Havaya..
Doğrusu eski dünya yok, yaralı yılların sancısıyla Her şey toz ve buluttan ibaret Kabuğuna dokunsak Kırmızı mürekkep dökülecek üstümüze Duygular da kilitli, bilmediğimiz oyunları oynuyor Kırmızı başlıklı kız mesela hiç..
Değdi nazar o güzel gözlerine Kaybettin birini daha çok küçükken Bilemezdin ki sevdiklerinin erken Ölümlerini göreceğini İçine attın tüm acılarını Kimseyi kırmak istemedin İyiliğin ve sevginle Işıl ışıldı masum yüzün..
Yorum yaz