Yaşamak Son Asır / Heybet Akdoğan

kan içiyorum kaç asırdır
şehirlerden dağlara
pusular kurulurken yurtsuzluğuma
firari yolculuğum
fak damlası yağmurlarla ıslanıyor

saçlarımda güz kokusu
can için yürüyorum patikalara
gül basımına kanıyor ayaklarım

akşamın ayanı
günlerin tün vaktinde
güneşe tanrıçalar arıyorum
mevsimin kar döşediği kıraçlarda
isyanı üfleyen çoban kavalıyım
yeğin atlar çiğniyor kimsesizliğimi
ören yerlerinden geçiyorum

zaman daha insanı doğurmamış bakire
barbarlığın karanlığından sağılıyor yakamoz
ay izinde geçip gidiyor
emeğimi yükleyen ganimet kervanları
başım peygamber kılıcının ucunda
ayet ayet kesiliyor bedenim
yaşamak son asır
ben bu asırda da ölüyorum

Heybet Akdoğan

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…