Turhal / Murat Kaya

Sarıl bana, ey dağların ortasında kalmış güzide şehir
Memleket gözlü kızların nakış işleyerek efkâr dağıttığı şehir
Beni kucağına alıp sarmaladığın yılların içinden geçiyorum
Ağır aksak duygularım senin hasretini seslendirirken
İlkokuldan kalma hatıralar, ortaokulda biriktirdiğim acılar
lisede çay gibi demlediğim hasret pınarı gök gözlerin duyguları
beni kuşatırken yufka yüreğini bana açan şehir sarıl bana

Bir ölünün ardından yaktığın ağıtı bana da yakmıştın hatırla
Gök gözler ellerimi bırakıp uzak diyarlara yelken açtığı zaman

Sarıl bana, ezan okunurken camiye koşar adım giden dedelerin şehri
Gençlerin bakkal önünde toplanıp gazozuna maç yapmaya karar
verdikleri şehir
Hatırla sinende kaleci durmuştum aksayan yanıma rağmen
Mahalle takımının kalesi benden sorulurdu, bir muhafız gibi
Sulak bahçelerde envaiçeşit yeşilin kalbime sükûnet verecek
kadar güzel
Mavi, mor, yeşil dağlarına bakarak teskin olduğum şehir sarıl bana

Sarıl bana, sokaklarında düşe kalka yürüdüğüm denize hasret şehir
Uzun yaz gecelerinde balkonda ay ile hasbihal edip dinlendiğim şehir
Sevda yüklü kervanım yolda kaldı, sen şahitsin yalnız buna
Ruhumun derinliklerine kulak verip halimi hatırımı soran da sendin
Sendin kuş uçmaz kargasekmez gönlüme moral kaynağı olan da
Senin sinende göverdi gençliğim, senin huyunu suyunu alarak
İşte orta yaşlarımda döndüm yaralı kalbimle hadi hadi sarıl bana
Sen Kesikbaş’ınla, Şeyh Şehabettin’inle bulunmaz bir dâhisin
Sen gönlümün ahisi, ruhumun Bacıyan – ı Rum’usun
Denize düşen bir yolcu gibi çırpınarak sana sığındım, sarıl bana

Murat Kaya