Leylak Kokusu
Çocukluğun Leylak kokusu bırakmadı peşimizi
Tül perdeli camlarda beklerken biz baharı
Bürüdü gönlümüzü
İlmek ilmek dokudu ruhumuzu
Titretti tellerini yüreğimizin
Derme çatma o evlerin bahçelerini süsleyen umudun müjdecisi
Leylaklar kış güneşinin narin çocuğu
Unutulmaz sevdaların dimdik duruşu
Fukara biçareliğin tomurcuk hali
Leylaklar güneşe dönerken yüzünü
Biz gömmüştük içimizin
Gün görmeyen bulutlu karanlığını
Bir ömür geçti
Geçmedi Leylak kokusu…
Biliriz Baharları biliriz biz hepimiz Bedel ödeyenler sürgün edilenler Biliriz biz biliriz biz hepimiz biliriz Bahara tohum ekenler dallanıp budaklananlar Çiçeğe duranlar bilir Baharlar hep gelir gelir hep baharlar Gecikmeden..
Suçluyum Seninle daha fazla vakit geçirmediğim Ellerini yeterince tutmadığım için Mutsuzum Sana daha fazla sarılmadığım Seninle yeterince görüşmediğim için Düşüncelerini görmezden mi geldim Seni sen olarak kabul mü etmedim Susturdum..
Ben iyi rol keserim Bazen herkesten iyi olduğuma inandırırım kendimi O kadar iyi olurum ki Yetişemez iyiliğime iyiliğin kendisi Arada kötü olmak gelir içimden O kadar kötü olurum ki Kötülük..
Yedi bin yıllık İştar’dan gelir Hipnotize edici yalnızlık Plastik gezegende duygular atık Döngülü lanet sürüp gider Günah örten insanın keçisi Sabahyıldızı Cehaletin gri soluğunu alıp verirken Gerçeğin tözü İblis’in gözü..
Bahar Artık kapımı çalmaz oldu Her gün her saat kış kalbimi mesken tuttu Bir o yana bir bu yana Poyraz acılarımı savurur oldu Güneşim söndü nevrim soldu Hançer yemiş cilasun..
Yorum yaz