LA BELLE DAME / Murat Kaya

Kara gözlerinden süzülen bakışların kalbimin pasını siler,
Ruhumun gözeneklerine dolarak yüce nebiden kalan nur gibi.
Bu naçiz bedenim yalnız dizlerinin dibinde oturma diler,
Nazlanıp da duran, kumruların birbirlerine yaptıkları kur gibi.
Mahzun hislerim dünya sevgisine karşı her an hınç biler,
Feryat figan kopararak İsrafil elinde emir bekleyen sur gibi.

Yağmur damlalarını içen öğüt sahibi toprak gibi kokan tenin,
Beni mest ede ede dünya şaşaasına karşı hep kayıtsız kılar.
Bu aşkın odu, içimde her geçen gün büyüyüp duran bir cenin,
Nuh peygamber misali, yüzüme kapansa da, bütün kapılar.
Canıma can, kuşlar gibi yüreğinden kalbime sunduğun benin;
Bu hale hayretler içinde kalarak bakar iken basireti bağlılar.

Hayatımı anlamlı kılan başucu kitabım oluverdi hatıralar,
İçli bir türkünün nağmeleri gibi tınılar iken yüreğimde sesin.
Hep seni söyler, sızlayıveren kalbimden yükselen naralar,
Çırpınıp duran ruhuma can suyu taşır iken sımsıcak nefesin.
Bu aşk oduyla serab–ı ömrüme yüklenir her dem beralar,
Karanlıkta kalmış ruhuma, olur iken duyguların nurani besin.

Durgun akan Don nehri gibi akar halis duyguların yüreğime,
Böylece teskin olurum, ruhumda kopan fırtınalar dinerek.
Peygamberle diz dize oturmuşum gibi huzur dolar benliğime,
Ve yükselirim büyük arşa Refref’e aşkla yanıp da binerek.
Ellerimi tutarak giren de sensin, kıvılcımlar saçan mahreğime,
Böylece bizden uzaklaşır şehvet yüklü karanlıklar sinerek.

Murat Kaya

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…