Kara Gözlü Mektuplar 4 / Murat Kaya

Gök gürlerdi
Kara gözlüyle göz göze geldiğimiz demlerde
Şehirdeki hırgür
Alıp başını giderdi manalı bakışlarımızdaki samimiyeti görünce
Biz göz göze geldiğimizde
Şehre bir sükûnet iner
Kuşlar dem çekedururken bülbüller serenat nöbetine koyulurdu
Teskin olan kalbim
Mutmain olmanın sevinciyle coşardı yılkı atları gibi
Her yağmurdan sonra
Mis gibi kokan toprağı andırırdı
Gözyaşlarıyla yoğrulan kara gözlünün ruhuma sinen duyguları
Ve
Ben
Hüznün en koyu demiyle sıkı fıkı bir ahbaplık kurar
Zevk alıp haz duyardım
Manalı bakışların yüreğimi bir düdene çevirişinden
Sonra
Bir devrimci gibi ayrılırdık birbirimizden
Buruk kalbimiz
Ve
Bir güneş gibi parlayan ruhumuzla
Sımsıcak gülümseyişlerin verdiği itimadın aydınlığı içinde
Kitapların sayfalarına dalardık
Şehir anlamsız gözlerle bize bakardı
Ve
Ben boş durmaz
Modern asra dalaşmak için fırsat kollardım
Kalbim ay gibi ışıldarken

Yalım yalaz bir hınçla
Ümüğünü sıkmak için can atardım
Kapitalizme bulaşanların cemi cümlesinin
Bir yanda aşk acısı
Bir yanda bu çarpık sistemin asabıma dokunan yan çizmeleri
Gençliğimin halis duygularına
Mıh gibi çakılırdı
Tebessümün damarları kesilmiş
İnsanlar birbirlerine katı yüreklerindeki hırsla bakarken
Ben
Aşk odunun meyvesini devşiriyordum
Peygamber izinde kala kala
Ve
Kara gözlü yanı başımda ekmeğimde aşımda
Bir can suyu olarak kavrulmuş gönlüme şıpır şıpır damlıyordu
İki safi yürek
Çıkarsızca bir aşkın içinde etraflarına ışıklar saça saça göverirken
Birden
Bir el dokundu
Bir hain el dokundu
Güz gülleri gibi gülümseyen ruhlarına
Ve
Ayrılık
Bir el nino kasırgası gibi esti
Camı çerçeveyi dağıtırcasına un ufak ediverip iki yanık kalbi
Suyu çekilmiş bir kuyuya
Elleri ve ayakları tutmayan bir kötürüme
Çevirdi
Şen şatır yaşayan aşkı

Murat Kaya

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…