GÜNEŞİ SAKLI / Sevgi Erol Öçal

Silik bir sonbahardı  sisli bulanık güneşi saklı
Çocuk düşleriyle süslü dünyamızı bulayan acıya
Beleyen  buluta griye
Gebeydi kırağı beyaza kuruyan dalları boyayacaktı beyaza buza
Sessizlik ve sensizlik oturacaktı o sokaklara
Kapıları sımsıkı kapalı
O evlerin açılmayacaktı bir daha hayatları camları  sonsuza
Yalnızlık çeperliyecekti tozla karışık
Örtmek için geride kalan anıları
Eylül ün on ikisinden vurulmuştu kuşlar   kırıldı kanatları  Uçamadılar!
Maviye şarkıları sustu  sustu gökler   susunca kuşlar
Saklandı mavi   saklandı güneş  sis sarıp sarmaladı
On iki Eylül vurgunları  sürgünleri sustu
Sustuk  şaşkın yaralı
Ayrılık uzağa yazılmıştı ta o zamanlardan   yaşamlar suya  sevdalar özleme
Doğruluk mahpusa  biz gurbete yazılmıştık
Kara idi yazgımız
İsli idi içimiz  isli kara bulanık
Gaz lambasının ışığında   ufkumuzu açan  O kitaplar yalancıydı
Vurdular kuşları   maviyi güneşi vurdular  vurulduk
Sisli bir sonbahardı
Sisli bulanık güneşi saklı…

Sevgi EROL ÖÇAL

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…