Eski Bir Hikaye / Enver Karahan

Çok eskilerde anlatılan bir hikayenin
İkinci plana atılmış kişisiydi
Rastalı saçı ve sakalına
Ömründe yaşadığı acıları ilmeklermiş
Yedi çocuğunu nasırlaşmış elleriyle verirken toprağa
Abdest tutmaz diye boşvermiş tekbiri
Dilinde isyan naraları
Gözlerinde öfkeli hareler
Karışmış alaycı yüzlere
Ölüm orucundaki bedeninde
Kuru bir dal inceliği
Şarabına ekmek banar
Gökyüzünde semah dönermiş
Geceleri içinde yanan ateşle
Aydınlığı o getirirmiş sabahlara
Nice kahırlar çekerken kamburlaşmış bedeni
İç çekmelere karışmış yorgun nefesi
Kendi ölümüne nöbet tutmuş
Mezarını yüreğine kazarken

Hergün ölümü beklemiş
Her geçen gün ölümü istemiş.

Anlamsızlıklarda boğulmuş ölmemiş
Kendi ateşinde yanmış ölmemiş
Düşüncelerindeki boşluktan bırakmış kendini ölmemiş
Derin rüyaların birinde çağırmış Azrail’i
Hiç haberi yokmuş bilindik bir sözden
Azrail ikinci defa gelmezmiş.

Enver Karahan

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…