Erbab-ı Yürek / Murat Kaya

Kara gözlerinde tadar oldum, aşk odunun insanı diri kılan uhrevi harıltısını;
Mum gibi eriyen yüreğim, bir çam misali çatır çatır yanarak yeşerdi.
Sarıp kundaklayan bendim mışıl mışıl uyusun diye duygularının şarıltısını,
Yufka yüreğinden çile hamuruna maya kalbime lapa lapa sadakat düşerdi.
Ve ben kendim olur, içer dururdum ruhundan yansıyan şerarelerin parıltısını.
Böylece yıllar yılı hayata küskün kalan yaşama sevincim çıtır çıtır pişerdi.

Ekmek kırıntılarına kanat çırpan kuşları hatırlatırdı sana yanık bakışlarım,
Sen vardın ve beni hayata bağlayan güzide sözlerin yaramı dağlardı.
Senin içindi şiirlerimden ipil ipil yansıyan dizelerimdeki ahenkli nakışlarım,
Beyaz bulutu andıran sevda yüklü umutlarım, yüreğine özenerek çağlardı.
Dillere destan olarak nam salıp duruverirken kendi kendimi yakışlarım,
Senin verdiğin âli ilham hayatımı anlamlandırıp yaşama umurumu sağlardı.

Murat Kaya

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…