ENȊS – Ȋ CȂN 2 /Murat Kaya

Kara gözlerinden yayılan aşk kokusu bütün benliğime sinmiş,

Yürek yaram neşter bakışlarından aldığı ilham ile bir yağmur gibi dinmiş.

Seninle anlamını bulan ömrüm, peygamber izinde bir yiğit oluvermiş,

Kapitalist dünyadan geçerek Allah rızasına koşuveren bir topal it oluvermiş.

Kara gözlerinde şarıldayan yağışlar, çileli hayatıma billur pınar bir can suyu;

Kalbine her dokunuşumda, dar – ı dünya olur, Yusuf’un düştüğü bir kuyu.

Sende bulurum uhrevi âleme dair namütenahi güzellikleri,

Yüreğinden yüreğime damlar, rızaya kavuşan kulların bütün özellikleri.

Pırıl pırıl ışıldayan duyguların, beni asrısaadet yıllarına bir atlı gibi koşturur;

Ve peygamber hatıralarına sığındırarak, hırçın ırmaklar misali coşturur.

Nabzında atıveren uşşak şarkıların tınıları, kalbime gün ışıkları ekerdi,

Fesahat membaı dudakların nağmeleri beni aşk girdabına çekerdi.

Ve ben böylece kendimi bulur, eşref – i mahlûkat olma sırrını içerdim;

Dünya şatafatına sırtımı dönüp, nefsimi ruh tırpanımla biçerdim.

Ve şehir, koskoca şehir, mal biriktirme tutkusu içinde kendinden geçerdi;

Benim safiyane ruhum bir kenara çekilir, kendine yalvaç hüznünü seçerdi.

Aldırmazdı dünyevileşen kalabalıkların kibir içinde yan çizdiklerine,

Ve şeytan ıslıklarına yaren olup, ahireti düşünmekten bezdiklerine.

Oysa ben aşk oduyla yana yana kara gözlerin gönlünü nur ile dokuyordum,

Memleket meselelerine eğilip, kalbime çifte su verilmiş hançer sokuyordum.

Şehrin insanı herkesleşerek dünyevileşmenin zevkini yaşıyordu,

Benim halis ruhum, peygamber mateminden aldığı el ile miraca ulaşıyordu.

Derken acı bir ayrılık rüzgârı ciğerlerimi delercesine esiverdi,

Kan ter içinde bırakarak gözyaşları döktüre döktüre, iflahımı kesiverdi.

O gün bu gün sırdaşım olan acılarla yürek yarama tuz ekiyorum,

Her günbatımında yalnızlığın verdiği ıstırapla en derinden ahlar çekiyorum.

Murat Kaya

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…