Ceng Ediliyor Mutlulukla / Heybet Akdoğan

sevincim acıyla gülüşürken
geceye düşüyor suretim
el ayak çekilen vakti selamlıyorum
ölü sabahlara uyanırken
gözyaşlarımdan usulca akıyor şafak

azalan ayak sesleri sürüklerken beni
yürüyorum
prangalarım parçalıyor kaldırımları
sokak köpekleri uluyor
uğultular eşliğinde
şu dilsiz zaman
küllenmiş esaretimi harlıyor

ölü balıklarını kıyıya bırakan denizler gibi
sırılsıklam ağlıyorum
ay kaşlarını çatmış
her yıldız bir felaketten haber veriyor

bu çağda kıyımlar kıyıyor düşlerimi
oysa yaşıtı değilim bu asrın
gündoğumları yırtıyor gözlerimi
dost bir omuza yaslamak istiyorum yüreğimi

ceng ediliyor mutlulukla
bozgundan kaçar gibi gülüşümü arıyorum
çocukluğumu saklambaç oynarken kaybetmiştim
gençliğim rüzgâra söylenilmiş öykü
hayatın dehlizlerindeyim
amansız yol alıyorum
duracak kervanlarda kalmadı
kabuğunu kıramamış güvercin gibi
uçmaya geç kalıyorum

Heybet AKDOĞAN

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…