Annemin Eteği

Annemin çiçekli basmadan eteği benzerdi kırlara
Yaşadıklarıysa eski mertek evin dumanı hesabı bacasız acı
Sinmişti tüm dumanı sanki bahtına
Oysa annemin hayalleri hep kır çiçeği karlı dağ zirvesi
Arnavut kaldırımlı O yokuştan yürürdü annem
Köşesinde taş duvarları olan yokuşu
Sabahın aydınlığı ağarırken annemi alırdı arnavut kaldırımları
Alacakaranlık basmadan annem dönerdi keranları ahşap köhne evine
Dış duvarları badanasız
Ön tarafı camsız ahşap kapısı korunaksız
O ev
Benzerdi anneme
Kederi içinde gizli
Gösterişli yüzünün mağrur çizgileriyse ele veren kendini
Çocukluk bitmeden karışmıştı annem
Zemheri ayazının çoşkusuyla çıldıran çayların deli akan kara suyuna ve
Zozanın yakıcı donduruculuğu erken büyütmüştü
O sarışın maralı
Balam derdi bize
Balasıydık O genceli maralın uğruna harcamıştı O koca hayatı balalarının
Arnavut kaldırımlı O yokuşlar yormuştu annemi
Çiçekli basmadan eteğinin kırlara benzerdi üzerinde duruşu
Ondan dı belki de her acıyı gülerek ve güllerle karşılayışı
Kırlara benzeyen çiçekli eteği nefesi yettiğince eşlik etmişti anneme
Hayalleri ise küçük bir çocuk inanışı masum
Bakir ve renkli
Annemin çiçekli basmadan eteği benzerdi kırlara
Yaşadıklarıysa eski mertek evin dumanı
Hesabı bacasız acı…

Sevgi Erol Öçal