ŞİİR
Kuytudan uzanan kırışık bir el
Serpiyor geceyi toz toz
Tenhâdan geçerken gölgem
Dönüp bakıyorum geçmişime
Meğer ıssızlıkmış yaşadıklarım
Güveli güvensiz gerçek ben
Yasakmış sahte dünyama
Uzaya gömülmüş bir hazineymiş o
Kimsenin bulamayacağı
Yine de parlıyor tini
Yokluğun en koyu köşesinde
Üşüşüyor gerçek dışılığından
Çürük bilincime
Kuytuda fısıldayan kayıp bir dil
Çağırıyor beni derinlerden
Duvara yansırken gölgem
Uğur Ünen
