Kapısını Araladım Gecenin / Yusuf Ferhat

Gözlerini ovuyordu gökyüzü,
Buğulu günün avlusunda.
Sabahın yamacında günün kirini yıkıyordu kadınlar
Kırık iskemlede dudak büken zaman
Suskunluğa ses sağan arka sokaklar…

Bir düşünce oturttum karşıma
Şakakları zonkluyordu avuçlarında
Gözleri ıslak ,benzi soluk.
Yollarda uzayan gölgeler
Sokakta sıra sıra ağlayan çocuk…

Birazdan tezgahı toplanacak günün
Alnı kırışan akşamın kaldırımında.
Derin bir boşluk giyiniyor içim
Gırtlağına kadar yalnızlığa batmış sokaklar
Şehir; kurumuş pınar ıssızlığında…

Kapısını araladım gecenin
Ak saçlı düşünceler yürüyordu bulvarlarında.
Meydanda göçüğünü kaldırıyordu yıkımlar
Orta yerde göğsü tepinen yalnızlık
Karanlığın arka bahçesinde uyutulan hayatlar..

Yusuf Ferhat