İnsan Olmanın Kür’ü / Mir Murat Demir

Nelerle uğraşmış kimlerle dalaşmış
İnsan işte, kendisiyle inatlaşmış
Mala mülke güce dadanmış durmuş da
İnsan olup insan kalmanın kürünü bulamamış
Işık ararken kuytularda karanlıkta
Kendisinde ki ruhu ışığı anlayamamış
Suya, göğe, toprağa bakmış da, algılayamamış
İnsan olmak sihir değil, formülü de apaçık
Cevher sende, dimağında, ruhunda, yüreğinde
Bazen bir türkünün içinde gizli
Bazen suyun görünmez derinliklerinde
Dumanla, sisle örtülü değil
Alenen yaşamda, gördüklerinde
Zımnen arayışlara savruldun gittin
İnsan olmak da insan kalmak da kür’ü içinde
Kendini keşfetmeden düştün yollara
Yanlışı, hatayı, kötüyü hep dışarıda aradın
Eksik kaldın, yarım kaldın, ar, edep bilmeden bittin
Bak insana, bak canlılara, türlü türlüsü
Düşme azaplı hallere
Bu duydukların insanlığın, insan kalmanın türküsü
Binlerce yıllık geçmişi var, bir ilmek atacaksın
İyilik, güzellik, dayanışma, vefanın örgüsü

Mir Murat Demir

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…