Duygunun Hafızası / Muhammed Selim yazdı.

Roger Pitman vakti zamanında beynin derin yaraları ve kötü anıları doğal olaylardan farklı bir biçimde ele aldığından, bunların beyne yapışıp kaldığından bahsetmiş. Kötü duyguları anılara dönüştüren nörotransmitterlerden.

İnsanlar bu sayede, iyi anılardan çok kötüleri hatırlıyor, yaptıkları iyi şeylerden çok, kötü olanların etkisinde kalıyorlarmış.

Kötü anıları unutmanın, hatırlamaktan daha korunaklı olduğunu bilmeyen ilkel beynin hücum birliği…

Kaygının yarattığı “savaş ya da kaç” emrini kapsayan bu diyalektik insanın kendini yönetme becerisiyle tolere edilip olumlandığı takdirde anlam kazanacaktır.

Kötü anılara gülümsemek. Nöroadrenaline karşı beta endorfin.

Büyük bir acının ardından, yüksek oranda endorfin salgılanması, acıya karşı merhamet.

Tüm bu mekanizma içinde önemli olan pratik ve pragmatik olan bilgiyi edinmektir.

Korteksin korsanlık yaptığı, amigdalanın kontrolden çıktığı anlarda bile,  Richardson’ın tabiriyle düşünen beyin ve hisseden beyin bir mücadeleden çok işbirliği içinde.

Bakış açımızı değiştirdiğimizde, duyguları bir son değil bir yol olarak gördüğümüzde, duygularımızı ve düşüncelerimizi yönetebildiğimizde hayatımızın kölesi değil efendisi olmaktan bahsedilmesi bundandır.

Anladığımız ve henüz anlamadığımız her şey adına, umarım asla sağırlaşmayız.

Muhammed Selim