alsız pulsuz varoluşsal dizeler / Talha Kutay

varlığın ve yokluğun mengesinde,
arafta sıkışmış dehşetli yalnızlıkla,
karakterize olurken insan.
onayladıklarından beklerken onay,
harcar kendini, harcatır,
tüketir ömür çerağını.
küçük odacıklardan oluşur insan,
kalp gibi,
geçse de odacıktan odacığa,
kürkçünün dükkanına dönen tilki misali,
döner yine kendine, benliğine.
neysem oyum der,
allayıp pullamaz kendini,
birilerine göre idealist meseledir,
kimilerine göre ise kriz vardır,
karaborsaya düşmüştür pullar.
on iki saat mesaide,
süslenmeye vakitte bulamaz insan,
kendini allamaya pullamaya.
ah! o allanıp pullananlar ıslansalar,
bir ankara yağmurunda,
sudan çıkmış balığa dönerler,
ankara sokaklarında.
kanalizasyonlar tıkanır,
pullardır sebebi.
sel basar caddeleri,
deniz getirdim diye övünür belediye başkanı.
hayat bir kilometre kadar kısadır,
ölümün soluğu,
daima ensededir.
kaçarken,
kollarına mı atar kendini insan,
yoksa ölüm müdür yakalayan,
muammadır.
ama ölüm,
muamma olmayan bir hakikattir.
bağban alinin,
gülünü derip veremeden sevgiliye,
tezenesini kırandır.
dertleri unutturandır hoş sedasıyla.

Talha Kutay