ŞİİR
Kimsesizliği tozlu yılların paslı geçmişi
Köhne çerçevelerde güneşle yamalanmış
Hasret miraslı sevgiler
Prangalı tutuklu ömürler
Gülüşleri donuk ipe serili hayatlar
Korkuluk misali cansız
Sisle sarılı tepeler yorgun
Biriken yalnızlıklar boşlukta
Taş plak dönüyor
Islak bir kalbin düşük ritmi vuruyor
Rüzgar konuyor avuçlara
Uçuyor yükü ağır yürekler
Turnaların göğünde…
Sevgi Erol Öçal
Yazarın diğer yazıları için tıklayınız…
