Sanat ve Sistem / Melda Vatancı

Bazen toplumlar karanlığa doğru ilerlediği zaman sanatın da bundan nasibini aldığı düşüncesi doğru mudur? Kötülük ve ahlaksızlık her yanı sardığında bile buna rağmen sanat var olabilir mi? Toplum,düşünce ve üretim gibi daha birçok konuda varlığını bir araya toplamaktadır.Çetin virajlardan geçen kitleler, bireyselliği yok saydığı zaman sanatçıdan bir şey beklemesi doğru mudur?

​ ​ Bu sorulara bakıldığın da​ bu problemler tüm dünyanın sorunu olarak insanlara kendisini gösterecektir.Toplum kendi değerlerini putlaştırırsa sanatçı bu duruma nasıl tepki vermelidir?

​ ​ Dünya tarihine baktığımızda bilim adamlarının buluşlarının tarihi nasıl değiştirdiğini görebiliyoruz.Sistem kendisini devam ettirme adına bu tarz buluşlara destek olmuştur.Unutulmamalıdır ki sisteminde kendi içinde çeliştiği ve açmazlara girdiği zaman vardır.Sanat topluma bir aynaysa bunları göstermek görevi değil midir? Eğer sanatçı bunları gösteremiyorsa ve sürü psikolojisiyle ilerliyorsa ne derece kendisine sanatçı denilebilir?

​ ​ ​ Yanlışları görememek ve içsel bir körlük yaşamak her toplumun başına gelebilir. Bu yüzden toplumun ,entelektüel insanlara ve sanatçılara her dönem ihtiyacı vardır. Bu içsel körlüğü aşmanın en önemli yolu farklı fikirleri okuyabilmek ve yazabilen insanların da artmasını sağlamak olabilir. Bazen bir resim, bazen bir tiyatro sahnesi ya da okunan kısa bir paragraf​ insanın içindeki ezoterik putların yıkılmasına katkıda bulunacak ve içsel körlüğü aşmasına vesile olacaktır.