Camımın kenarında cansızlık eseri
Kör hevesler ölü, kaç ruh ebedî ?
Mehtapa soyunmuş kalben, daimi
Rüyânın sarhoşluğu kemirir beni!
Çıktı gönül, değil gayrı o ki Yüce mihmân
Soldu gibi yüzünde bince bahtiyar aydın, zaman
Akar pak alından nuru çeşmedir, kaybolan
Kar beyaz rahmet kesilir, güçtür avuçta kalan !
Damla damla düşer sessizliğin ;
Yüksekten yükseğe, inen hecenin
Tükenir soluğu, bertarafsa kimin ?
Aşkta hevestir, buruklu ümidin
Ladesin kemiği kırılsın, boşa
Üç el ateş, değmez ki vuruşa
Korku ecelin, cesaret varışa
Etmem, edemem, bitap tamaha !
Sıkı tut, çözülmeye ayrılık sabanı
İğne deliğine sokar, melez sevdayı
Gün doğar mı? Takvimler de karalı
Yeryüzü, dediğin her yüzü açar mı ?
İki mısra döküldü satırdan satıra
Kalemmiş, kağıtmış nafile; bana
Bıktım artık, bıktım yaza yaza
Fermanı mabedime gömesin hatta !
Ömer Bayram
