İnsan, yaşadığını yazarmış daima
Bende hep seni yaşadım
Yaşadığım gibi hep seni yazdım
Boş bulduğum her sayfaya
Cemre gibi toprağa düşen
Baharı getiren gülüşünü yazdım
Şiir gibi yazmadım ama
Gülüşün o kadar güzeldi ki
Şiir olup, düştü sayfalarıma
Anladım ki gülüşün
Yalnız baharı getirmemiş
Boş sayfalarıma da şiiri getirmiş
Ama sen anlamadın
Çıkıp da bana gelmedin
Sana, yazdığım şiirlerden anlamadın
Aylardan anla Kasım’da gel diyeceğim
Ama biliyorum şiirlerimden anlamadığın gibi
Kasım’dan da anlamayacaksın
Seni yazmak
Hele de Kasım’da seni yazmak
Biçare bir yakarıştan
Avare bir yürüyüşten öteye gitmiyor
Halil Kayış
